Kürtçe Islık..

Apê Musa’nın uğruna dayak yediğin Kürtçe ıslık hikayesi çok meşhurdur. Kime sorsan herkes o hikayeyi anlatır. Ben başka bi Kürtçe ıslık hikayesini onun Çinara min kitabından alıp çevirdim.

“Bir keresinde benle arkadaşım Nejat Cemilpaşazade Küçükyalı plajına gitmiştik.

Yüzerken baktık ki plajın dışından ses geliyor. Biri Kürtçe ıslıkla Bêmal şarkısını çalıyordu. Sesi biz o kadar etkiledi ki yüzerek o tarafa doğru gittik. Baktık ki plajın dışında bir kayanın üstünde yoksul, kör ve beyaz donuyla bir genç oturuyor.

Sordum:
-sen kimsin kardeşim?
Kızarak:
- Sana ne!
- Sen Kürtçe ıslık çalıyordun hoşumuza gitti onun için soruyorum.
- Ne olmuş yani! Kürtçe ıslık çalıyorum.
- sen Kürt müsün?
- neysem oyum.!
- kızma kardeşim, cesaretin çok hoşuma gitti adresimi verirsem yanıma gelir misin? 

Önce pek sıcak bakmadı ama sonra "evet” dedi. Cebinden bir kağıt kalem çıkarıp adresimi yazdı..

2-3 ay sonra beni görmeye gelmiş..

Fırat yurdunda Pütürgeli Kürt bir kapıcımız vardı, çok zalimdi. Kemal gelip beni sormuş Kapıcı Ali kılık kıyafetine bakmış, beğenmemiş “ git ula müdür beg senle görüşmez” demiş. “Müdür beg” de benim..

Kemal ısrar etmiş. Ali içeri geldi hazır olda durup Türkçe “ müdür beg feqir bir adam gelmiş seni görmek istiyor” dedi. Savaş yıllarıydı ve birçok yoksul insan yardım için bize geliyordu. 

Dedim “kimdir?”

“Adı Kemal’miş ve Yaşar’mış bir gözü de kördür.” Dedi.

Hatırladım. Gelsin dedim. Yaşar Kemal geldi, o günden onda bir yiğitlik cevheri olduğunu anlamıştım.  Ayağa kalkıp onu öptüm ve yerine oturttum, oradan buradan konuştuk.

Öğlen oldu, lokantam vardı, gidip yemek yedik sonra yukarı geldik. “ gideceğim” dedi. Biraz yardımım dokunsun diye 10 lira vereyim dedim. O zamanlar 10 lira çok para idi. Ne yaptıysam kabul etmedi. “ hayır, sağ olasın, çalışıyorum, param var. Buraya para istemeye gelmedim dedi.  Baktım ki öyle biri değil.  Ben de vazgeçtim ve gitti.

Seneler geçti, Kemal;  Yaşar Kemal oldu. O günden bu yana da birbirimizi bırakmadık. .."

(Çinara Min, Avesta yayınları, sy:92-94)